σπάδην

Ν

επίρρ. (ως ναυτ. παράγγελμα) με δυνατό και απότομο τράβηγμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σπα- τού σπάω / σπῶ «τραβώ, αποσπώ» + επιρρμ. κατάλ. -δην (πρβλ. βά-δην)].